14 Χρόνια Μετά
Είχα την τύχη και το προνόμιο να έρθω σε επαφή με τη μουσική της Λένας Πλάτωνος, που αγνοούσα εντελώς μέχρι εκείνη τη στιγμή, μέσω της ιδιότητας μου ως φωτιστής, αρκετά χρόνια πίσω, το καλοκαίρι του 2008. Η συναυλιακή επιστροφή της έγινε τότε στο Ηρώδειο (28 Ιουλίου), στα πλαίσια του Ελληνικού Φεστιβάλ με καλεσμένους τους φίλους της Έλλη Πασπαλά, Μάρθα Φριντζήλα, Victoria, Κωνσταντίνο Βήτα, Γιάννη Παλαμίδα και Βασιλικό (Raining Ρleasure). Τους φωτισμούς σχεδίασα μαζί με τον χρόνια φίλο μου Γιάννη Αποστολέλη.
Η παρθενική μου επαφή με τη μουσική της Λένας και η γνωριμία με τους υπόλοιπους συντελεστές έγινε σε κάποιο studio προβών. Όταν μπήκα, έπαιζαν το Αλίμονο, από τον τότε νέο της δίσκο Ημερολόγια (Οδός Πανός - 2008) με τον εκπληκτικό Γιάννη Παλαμίδα να τραγουδάει αυτούς τους μοναδικούς στίχους. Είναι μια στιγμή που δε θα ξεχάσω καθώς έγινε αυτόματα το "κλικ" που λέμε με την μουσική της και είναι ακόμα και σήμερα ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια της.
Στη συνέχεια, ακολούθησαν συζητήσεις μεταξύ συντελεστών έτσι ώστε το δικό μας team των φωτιστών, να καταλήξει σε ένα φωτιστικό πλάνο βασισμένο στον διαθέσιμο φωτιστικό εξοπλισμό και να στείλει στο Φεστιβάλ την τελική λίστα-πλάνο για το τεχνικό team. Ο σχεδιασμός έγινε στο τρισδιάστατο περιβάλον του Capture. Υπήρχε συγκεκριμένο concept με τα γλυπτά μπροστά από την σκηνή (Πλατωνικά στερεά) τα οποία άλλαζαν θέση και έπρεπε να φωτιστούν κατάλληλα.
Θυμάμαι την τελευταία πρόβα στο θέατρο Χώρα, που είχε πια διαμορφωθεί όλο το playlist και οι μουσικοί έπαιξαν με κανονική ροή αυτό που θα παρουσίαζαν σε λίγες μέρες στο Ηρώδειο. Εκεί οι φωτιστές πήραμε κάποιες τελευταίες σημειώσεις βάσει playlist έτσι ώστε να διαμορφώσουμε το δικό μας cuelist στα φώτα.
Να σημειώσω εδώ πως το Ηρώδειο ως αρχαιολογικός χώρος έχει διάφορους περιορισμούς και κανόνες που πρέπει να ακολουθήσεις. Επίσης, λόγω του πολύ φορτωμένου προγράμματος (έχει συνήθως κάθε μέρα κάποια εκδήλωση) τις περισότερες των περιπτώσεων, το στήσιμο και η προετοιμασία ξεκινάει τα μεσάνυχτα της ίδιας ημέρας. Μετά το τέλος δηλαδή της νυχτερινής παράστασης, μπαίνει το team της επόμενης και με το μόνιμο τεχνικό team του θεάτρου ξεκινάει την προετοιμασία που διαρκεί όλο το βράδυ. Αυτό συνέβη και με εμάς. Και φυσικά οι φωτισμοί μπορούν να γίνουν μόνο στο σκοτάδι. Συγκεκριμένα θυμάμαι να γράφω τον τελευταίο φωτισμό αφού έχει ξημερώσει και να επιστρέφω αργότερα νωρίς το απόγευμα για μια τελική πρόβα πριν την παράσταση. Ακολουθεί υλικό από το αρχείο μου.
Η συναυλία πήγε εξαιρετικά. Στο τέλος παίχτηκε η Πρωτομαγιά ξανά, με το χαρακτηριστικό "Είμαι Ευτυχισμένη" και ένα κοινό να χειροκροτά ασταμάτητα συγκινημένο.
Ξαναείδα, ως θεατής πια, την Πλάτωνος να μελοποιεί Κωνσταντίνο Καβάφη στην Μικρή Επίδαυρο τον Ιούλιο του 2010. Μαζί της οι ίδιοι μουσικοί με το 2008 και στις φωνές ο Γιάννης Παλαμίδας μαζί με την Σαβίνα Γιαννάτου.
Χρειάστηκε να περάσουν δώδεκα χρόνια για βρεθώ ως φωτογράφος πια σε συναυλία της την περασμένη Δευτέρα στο six d.o.g.s. εκ μέρους του Lung Fanzine. Στην δεύτερη από τις δυο σερί sold out συναυλίες μαζί με τους Γιάννη Παλαμίδα και Αθηνά Ρούτση στα φωνητικά και τον Στέργιο Τσιρλιάγκο στα πλήκτρα/programming. Enjoy!