Είναι το τρίτο καλοκαίρι που επιχειρώ να κάνω μια ανασκόπηση για την σεζόν που έκλεισε(;). Ποιά σεζόν θα σκεφτεί κάποιος εύλογα; Η σεζόν έχει κλείσει εδώ και μήνες λόγω της πανδημίας. Ζούμε πραγματικά πρωτόγνωρες καταστάσεις, βγαλμένες από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Προσωπικά έχω χάσει την αίσθηση του χρόνου εδώ και αρκετό καιρό. Δυσκολεύομαι κοιτάζοντας το υλικό να θυμηθώ για ποια χρονιά μιλάμε. 2018; 2019;2020;
Θα προσπαθήσω λοιπόν μέσα από το υλικό και τις δημοσιεύσεις μου να θυμηθώ τι συνέβη φωτογραφικά κατά τη διάρκεια της σεζόν 2019-2020.
Μετά από ένα πολύ γεμάτο καλοκαίρι με πολλές συναυλίες αλλά και χοροθέατρο, ακολούθησαν διακοπές στην ευρύτερη περιοχή του νομού Ηλείας στην Πελοπόννησο. Πάντα τα τελευταία χρόνια, όποτε μπορώ, έχω μαζί την κάμερά μου και προσπαθώ να βρίσκω ενδιαφέρουσες εικόνες όπου κι αν βρεθώ. Για αυτόν τον λόγο ψάχνω μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους ανάμεσα στα διαλείμματα από τις θάλασσες. Μερικές από τις περιοχές που επισκεφτήκα ήταν η Λίμνη Καϊάφα, το κάστρο Χλεμούτσι, το αρχαίο θέατρο Ήλιδας και το μουσείο του και τέλος η Αρχαία Ολυμπία που ομολογώ είναι από τα ομορφότερα μέρη που έχω δει ποτέ μου. Και ο αρχαιολογικός χώρος, και τα μουσεία όπως επίσης και το χωριό είναι όλα πολύ προσεγμένα μέσα σε πυκνή καταπράσινη βλάστηση παρόλη την μεγάλη πυρκαγιά του 2007.
Στα θεατρικά, η συνεργασία με το Θέατρο Ρετρό συνεχίστηκε και φέτος με αρκετά project. Promo φωτογράφιση για τη δεύτερη σεζόν της Θείας Λένας που έγινε στον χώρο του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά καθώς και την παρουσίαση που ακολούθησε στον χώρο εκδηλώσεων του Ιανού αργότερα.
Επιπλέον έκανα την promo φωτογράφιση για την νέα παράσταση Ένα Αλλιώτικο Καλοκαίρι στο φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Μια διαφορετική προσέγγιση αφού το τελικό αποτέλεσμα είχε την γραφιστική πινελιά της Σπυριδούλας Αρταβάνη.
Τέλος, έκανα την promo φωτογράφιση για το νέο project του Θεάτρου Ρετρό Ταξιδεύοντας με τη Σταχτοπούτα που έγινε στο Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (Μέγαρο Εϋνάρδου) και δυστυχώς μπήκε στον πάγο λόγω της πανδημίας.
Ένας πολύ σημαντικός κύκλος δέκα ετών έκλεισε τέλη του 2019. Το Studio του Κινητήρα, ρίχνει αυλαία με την παράσταση Flashback Project και λίγο αργότερα με το πάρτυ αποχαιρετισμού. Συγκίνηση, μνήμες, δεκάδες παραστάσεις και άπειρες στιγμές. Φυσικά, ο Κινητήρας ως καλλιτεχνικό δίκτυο συνεχίζει τις δράσεις του με διαφορετικό μοντέλο λετουργίας.
Στα συναυλιακά, πρώτο live της σεζόν με τους καταπληκτικούς Soen στο Gagarin 205, με ένα δεύτερο σερί φανταστικό album (Lykaia και Lotus).
Στη συνέχεια το τελευταίο live σε ανοιχτό χώρο για 2019. Εδώ θα ήθελα να σταθώ λίγο περiσσότερο. Έχοντας δει τους Villagers Of Ioannina City (VIC) χρόνια πριν στο KouKou, που αν δεν κάνω λάθος ήταν από τις πρώτες τους, αν όχι η πρώτη τους, εμφανίσεις σε Αθηναϊκό έδαφος, και μετά από κάποιο διάστημα σε ένα κατάμεστο Fuzz, πέρασαν αρκετά χρόνια για να τους ξαναδώ στο ανοιχτό του Βύρωνα σε μια καταπληκτική συναυλία από όλες τις απόψεις. Με έναν καινούριο δίσκο που ομολογώ δεν το περίμενα τόσο καλό και σε τέτοιο ύφος, με κοινό που γέμισε ολόκληρο Θέατρο Βράχων, με μια πολύ μελετημένη τεχνικά (φωτιστικά, αισθητικά και ηχητικά) συναυλία και με μια μπάντα που μουσικά έχει εμπλουτιστεί (από πενταμελής έγινε δεκαμελής) χωρίς να χάνει το αρχικό της ύφος. Εύγε!
Νοέμβριος και ακολουθεί το live των Apocalyptica. Πρώτη φορά που τους είδα, σε ένα επετειακό live για το album με το οποίο μας συστήθηκαν το 1996, Apocalyptica Plays Metallica By Four Cellos. Πολύ δυνατή σκηνική παρουσία, έξυπνα στημένο show και συνειδητοποιείς μετά από αυτό πόση δύναμη μπορεί να έχει η μουσική ενός συγκροτήματος (Metallica) που χωρίς να είναι εκεί, μια τετράδα μουσικών από άλλο κόσμο τελείως κάνει καριέρα και περιοδεύει ασταμάτητα 23 χρόνια βασισμένη σε αυτό. Εντυπωσιακό.
Τον ίδιο μήνα εμφανίζονται οι Waterboys για ένα διήμερο στο Piraeus Academy. Για άλλη μια φορά το υλικό μου φτάνει πολύ κοντά στο να μπει σε επίσημη κυκλοφορία ξένου συγκροτήματος.
Άλλη μια ελληνική μπάντα με τεράστια επιτυχία, οι Planet Of Zeus, παρουσιάζουν το τελευταίο τους album Faith In Physics στο κατάμεστο Fuzz (διήμερο). Τρομερά δυναμικοί στις live εμφανίσεις τους όπως πάντα, κάτι που προσωπικά θεωρώ πως δεν αποτυπώνεται στις studio ηχογραφήσεις τους.
Και, ποιος να το φανταζόταν πως το τελευταίο (για μένα) live της σεζόν θα γινόταν τόσο νωρίς και συγκεκριμένα τον Ιανουάριο. Tiger Lillies, μια ιδιαίτερη περίπτωση τόσο αγαπητή στο ελληνικό κοινό. Επετειακή εμφάνιση για αυτούς (30 χρόνια) αλλά επετειακό γεγονός και για μένα προσωπικά που 15 περίπου χρόνια πριν, είχα εργαστεί ως βοηθός φωτιστή στο διήμερο που είχαν κάνει στο Gagarin205 παρουσιάζοντας το Mountains Of Madness (Lovecraft) με τον Alexander Hacke των Einstuzende Neubauten.
Και φυσικά να μην ξεχάσω τον φίλο μου Αντώνη Βλάχο που μέσα σε όλες τις δραστηριότητές του φέτος, εμφανιζόταν κάθε βδομάδα στο Estate πλάι στους Σάκη Ρουβά, Στέλιο Ρόκκο και Έλενα Παπαρίζου.
Κάποιες βραδιές κάλυψα επίσης μουσικά event στο αγαπημένο μου στέκι στον Πειραιά, το Κλάξον.
Σε τελείως διαφορετικό κλίμα, ήταν η πρώτη φορά που φωτογράφισα αθλητικό γεγονός, όταν τον Αύγουστο, αποφάσισα να πάω με την παρέα μου σε αγώνα μπάσκετ. Νομίζω η τελευταία φορά που βρέθηκα σε κάποιο αθλητικό γεγονός ως θεατής ήταν πριν από τουλάχιστον 20 χρόνια. Ο λόγος που θέλησα να πάω λοιπόν ήταν η παρουσία του Έλληνα αθλητή Γιάννη Αντετοκούνμπο. Είχα την επιθυμία να πάρω έστω ένα καρέ από αυτό τον τεράστιο αθλητή, κάτι που μπορεί μετά από 20 χρόνια αντίστοιχα να είναι ιστορικής σημασίας αρχείο. Όταν πρόσφατα παρακολούθησα ένα από τα καλύτερα documentary series, το Last Dance (Netflix), για τον Michael Jordan και τους Chicago Bulls συχνά σκεφτόμουν πως στο μέλλον μπορεί να γίνει ένα αντίστοιχο για τον Γιάννη. Σπουδαίος.
Επίσης βρέθηκα και σε αγώνισμα MMA (αν δεν κάνω λάθος!). Το συμπέρασμα μου από αυτές τις εμπειρίες είναι πως μπορείς φωτογραφικά να βρεις ενδιαφέρον εκεί που δεν το φαντάζεσαι.
Άλλο ένα διαφορετικό project, ήταν η φωτογράφιση που έγινε για να προωθηθεί σε παρουσιάσεις-συνεντεύξεις και δελτία τύπου το νέο βιβλίο ΣΟΝΟΡΧ της Τζένης Δάγλα.
Είχα την τύχη, δυο φωτογραφίες μου να διακριθούν σε αντίστοιχες εκθέσεις φωτογραφίας που διοργάνωσε η Blank Wall Gallery. Η φωτογραφία Hall 12 στον διαγωνισμό Fine Art και η φωτογραφία Kovacs στον διαγωνισμό Red.
Επίσης, είχα την τιμή, να είμαι μέλος της κριτικής επιτροπής σε έναν νέο διεθνή διαγωνισμό φωτογραφίας με τίτλο The Art Of Social Media μια πρωτοβουλία της εταιρίας imonline σε συνδιοργάνωση με τον Δήμο Ηρακλείου Κρήτης.
Κι ενώ σιγά-σιγά αρχίζουμε να προετοιμαζόμαστε για την καλοκαιρινή σεζόν και να σκεφτόμαστε πώς θα οργανωθούμε με τις δεκάδες συναυλίες που έχουν ανακοινωθεί, ξεσπάει η πανδημία. Τα βιντεάκια με drones που παρακολουθούν πολίτες στην Κίνα και μας φαίνονται απίστευτα γίνονται η δική μας πραγματικότητα πολύ γρήγορα.
Παύση φωτογραφικών εργασιών λοιπόν. Λίγες ώρες πριν την ανακοίνωση του lockdown στην Ελλάδα, κάνω ένα photowalk στον Πειραιά με αποτέλεσμα να είναι και το τελευταίο project της σεζόν, με τίτλο The Quarantine Sessions. Ακολούθησαν κάποιες μεμονωμένες εικόνες από περιπάτους και από το μπαλκόνι μου.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους με εμπιστεύτηκαν και όλους όσους αφιέρωσαν χρόνο για να φτάσουν ως εδώ. Ελπίζω να τα πούμε σύντομα.
Ακολουθεί αδημοσίευτο υλικό από το σημαντικότερο event της χρονιάς!