Είναι η δεύτερη χρονιά που λειτουργώ πιο συστηματικά αυτό εδώ το blog και κλείνοντας την, θέλω και πάλι να κάνω μια ανασκόπηση. Το βρίσκω πολύ χρήσιμο πρώτα για εμένα τον ίδιο, καθώς η όλη διαδικασία του να γυρίσω ένα χρόνο πίσω και να δω μια μια τις δουλειές που έκανα με βοηθάει να έχω μια πιο καθαρή εικόνα και να κάνω τον απολογισμό μου σε όλα τα επίπεδα. Aλλά και για τον επισκέπτη-αναγνώστη, είναι ένας τρόπος να δει συνολικά την πιο πρόσφατη δουλειά μου. Όπως και την προηγούμενη σεζόν, τα projects που συμμετείχα σχετίζονταν με μουσική, θέατρο και χορό. Η εναλλαγή από τη μια θεματική στην άλλη που με βοηθάει να αλλάζω χώρους και να υπάρχει ποικιλία, σημαντικός παράγοντας για να μην χάνω το ενδιαφέρον μου. Κάποιες προσθήκες στον εξοπλισμό μου αποδείχτηκαν πολύ χρήσιμες. Ήταν μια πολύ γεμάτη χρονιά για εμένα από όλες τις απόψεις.
Λίγο πριν την κανονική έναρξη της χρονιάς, δημοσίευσα κάποιες φωτογραφίες που προήλθαν από τις καλοκαιρινές διακοπές του 2018. Δε συνηθίζω να κάνω πολλές δημοσιεύσεις από πιο προσωπικές λήψεις, για αυτό και όταν μπορώ και βρίσκω κάτι ενδιαφέρον προσπαθώ να μη χάνω την ευκαιρία. Υπήρξαν πολλές περιοχές με μεγάλο φωτογραφικό ενδιαφέρον που επισκέφτηκα. Από το Αρχαίο θέατρο Σικυώνας, τη λίμνη Στυμφαλίας με το εκπληκτικό αρχιτεκτονικά Μουσείο Περιβάλλοντος, μέχρι την Αρχαία Κόρινθο και το Ηραίο Περαχώρας.
Η χρονιά ξεκινάει με την promo φωτογράφιση της παράστασης Θεία Λένα, που γίνεται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά για το Θέατρο Ρετρό και την για πολλά χρόνια συνεργάτιδά μου Αγγελική Φράγκου. Με χαρά έμαθα πρόσφατα πως η παράσταση θα συνεχιστεί και για δεύτερη χρονιά. Λίγο αργότερα, θα ακολουθήσει φωτογράφιση για την δεύτερη παράσταση, Γιε-χσιέν - Η Σταχτοπούτα από την Κίνα του Θέατρο Ρετρό, στο skrow theater αυτή τη φορά.
Η συναυλιακή σεζόν, θα ξεκινήσει αρχές Σεπτέμβρη, με την σύμπραξη δυο συγκροτημάτων που δεν είχα δει ποτέ ξανά ζωντανά, τους Nightstalker και Last Drive στην Τεχνόπολη στο Γκάζι. Στη συνέχεια, ένα live που περίμενα για πολλούς μήνες, τους Sons Of Apollo που πρόσφατα κυκλοφόρησαν ένα από τα αγαπημένα μου album της χρονιάς. Ένα σύνολο εκπληκτικών μουσικών πάνω στη σκηνή και τον αγαπημένο μου φυσικά Mike Portnoy (πρωήν Dream Theater).
Ακολουθεί το μεγαλύτερο live που έχω δει ποτέ στη ζωή μου από tribute μπάντα. Μιλάω για τους Brit Floyd σε μια πολύ μεγάλη παραγωγή και σε ένα τεχνικά απίστευτα καλοκουρδισμένο show. Το επόμενο live, από τελείως διαφορετικό μουσικά χώρο και μιλαώ για τους Amenra και την ισοπεδωτική τους εμφάνιση στο Piraeus Academy. Από τις σπάνιες φορές που πάω σε συναυλία χωρίς καμία προσδοκία και φεύγω τόσο εντυπωσιασμένος. Τελετουργία.
Η νέα ημερολογιακή χρονιά ξεκινάει με νέα συνεργασία με τη Δήμητρα Χατούπη και τον εταιρικό θίασο «Δήλος» στην παράσταση Το Τενεκεδένιο Ταμπούρλο που γίνεται στο Θέατρο Σημείο. Λίγο αργότερα, επίσκεψη στο Γενικό Νοσοκομείο Τζάνειο για την επίσημη έναρξη της παράστασης Θεία Λένα που θα πάει σε νοσοκομεία της Αττικής.
Επιστροφή στις συναυλίες και σε ένα άλλο group που ποτέ δεν είχα δει ζωντανά, τους Monster Magnet στο Piraeus Academy και λίγες μέρες αργότερα πάλι στον ίδιο χώρο, την εκπληκτική Kovacs η οποία διάβασα πως σύντομα θα επισκεφτεί και πάλι την Αθήνα για ένα διήμερο εμφανίσεων.
Τον Φεβρουάριο του 2019, θα ξεκινήσει η έκθεση με τον θεματικό τίτλο “Cityscapes” στην Blank Wall Gallery, στην οποία θα έχω την τιμή να εκθέσω την φωτογραφία μου London για δυο βδομάδες. Παράλληλα, θα ξεκινήσουμε την promo φωτογράφιση για ένα πολύ απαιτητικό project με την Ana Sanchez-Colberg και την κολλεκτίβα Theatre en-Corps, με τίτλο Seven To The Seventh, που θα πραγματοποιηθεί το καλοκαίρι του 2019 στο Ίδρυμα Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος στα πλαίσια του Summer Nostos Festival 2019.
Μήνας Μάρτιος και με μεγάλη χαρά, θα ξεκινήσουμε τις συναντήσεις με τη σχολή χορού “Ντόρα Μητροπούλου - Γιάσμη Σαρλά”, για τον σχεδιασμό των φωτισμών για την παράσταση χορού La Fille Mal Gardée - Just One Breath (μπαλέτο και σύγχρονο) που έγινε στις 16 Μαρτίου 2019 στο θέατρο Pierce.
Κάτι διαφορετικό στη συνέχεια. Ένα documentation ενός τουριστικού tour (The Democracy Tour) με οδηγό τον φίλο και συνεργάτη Δημήτρη Καραλή, γύρω από την Ακρόπολη, με θεματική το πολίτευμα της Δημοκρατίας με όλες τις πολιτικές αλλά και φιλοσοφικές προεκτάσεις του θέματος. Και μιας και μιλάμε για αρχαιότητα κτλ. σε πιο πολεμικό ύφος, οι Wardruna, το συγκρότημα που έντυσε με την μουσική του την πασίγνωστη τηλεοπτική σειρά Vikings, θα εμφανιστεί για πρώτη φορά σε ένα κατάμεστο Piraeus 117 Academy.
Τον Απρίλιο, επισκέφτηκα για επαγγελματικούς λόγους την Musikmesse και Prolight + Sound 2019 στην Φρανκφούρτη της Γερμανίας. Ήταν η τέταρτη φορά που πήγα σε αυτή την έκθεση και πραγματικά δεν εχω λόγια να περιγράψω το πόσο σημαντική και ενδιαφέρουσα είναι. Η παιδική χαρά του επαγγελματία στη βιομηχανία του θεάματος: προϊόντα, τεχνολογίες, events, διοργάνωση… και πολλή μουσική. Δύο φωτογραφίες εκτός έκθεσης, αρχιτεκτονικού ενδιαφέρνοντος που δημοσίευσα ήταν και οι παρακάτω.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα “ανακάλυψη”, παρ’όλο που όλες τις χρονιές υπάρχει εκεί σχετικό περίπτερο (και αυτό δείχνει το μέγεθος της έκθεσης), ήταν η Lightpower Collection. Μια περιοδεύουσα έκθεση φωτογραφίας του φημισμένου φωτογράφου Neal Preston (Led Zeppelin, Queen κ.α.) με αυθεντικά υπογεγραμμένα prints. Διοργανώνεται κάθε χρόνο με τη στήριξη διαφόρων εταρειών του χώρου και με φιλανθρωπικό χαρακτήρα. Φέτος, λόγω και της κυκλοφορίας του Bohemian Rhapsody, της βιογραφικής ταινίας για τους τεράστιους Queen, είχε την τιμητική της η γνωστή φωτογραφία από το Live Aid. Πέρασα αρκετό χρόνο στο περίπτερο ακούγοντας ιστορίες για εκείνες τις ανεπανάληπτες εποχές.
Φυσικά, στο τέλος πάντα επισκέπτομαι το hall με τις κιθάρες. Όταν με το που μπαίνεις αντικρύζεις για παράδειγμα μια προθήκη με όλες τις Gibson ανά χρονολογία, ή υπογεγραμμένα μουσικά όργανα όπως αυτό του Joe Bonamassa, ή ακούς κάποιον να παίζει και ξαφνικά μπαίνεις σε μια αίθουσα και βλέπεις τον Marco Mendoza (Whitesnake, Ted Nugent κ.α.) να παίζει μπροστά σε λίγους εκλεκτούς, δε χρειάζεσαι κάτι άλλο!
Επιστροφή στην Αθήνα και ακολουθεί μια συναυλία που περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία. Μιλαώ για τους Madrugada και μια εκπληκτική εμφάνιση. Πάνω και κάτω από τη σκηνή. Δεν τους είχα δει ποτέ ξανά, παρά μόνο τον Sivert Høyem με το σχήμα των Paradise σχεδόν δύο χρόνια πριν. Ένα περίπου μήνα μετά, θα καλύψω το δεύτερο LightPath, ένα event που απευθύνεται στους επαγγελματίες του χώρου των συναυλιών-event κτλ, στο Piraeus 117 Academy αυτή τη φορά.
Ακολουθούν δυο θεατρικά που σχετίζονται με το Ελληνικό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου. Και στις δύο περιπτώσεις, θα αναλάβω να καλύψω όλη τη διαδικασία της δημιουργίας της παράστασης, από την πρόβα, την promo φωτογράφιση εώς την ίδια την παράσταση. Η πρώτη παράσταση με τίτλο A New Era (?), θα κλείσει έναν κύκλο που άνοιξε πέντε χρόνια πριν στον Κινητήρα (Η Αυθεντική Αντίδραση: Ένας Διάλογος για την Ομοφοβία και την Τρανσφοβία). Ολοκληρώθηκε με πλήρη επιτυχία (τέσσερις sold out παραστάσεις) στο six d.o.g.s.
Το δεύτερο θεατρικό με τίτλο Τροφή σε σκηνοθεσία Λευτέρη Παπακώστα, αποτελεί μέρος του προγράμματος δράσεων Ανθρωπότητες που διοργανώσε το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά στα πλαίσια του προγράμματος Άνοιγμα την πόλη - Πειραιάς, σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών.
Κάπου εδώ ξεκινάει ο πιο δύσκολος, κουραστικός μα και ταυτόχρονα πολύ δημιουργικός και γεμάτος μήνας της σεζόν. Μιλάω για τον Ιούνιο, που σηματοδοτεί και την έναρξη των καλοκαιρινών φεστιβάλ μουσικής με κεντρικό άξονα για μένα το Release Athens της Fuzz Productions που θα διαρκέσει εννέα ημέρες συνολικά καλύπτωντας ένα πολύ ευρύ φάσμα μουσικών. Είχα την ευκαιρία και το προνόμιο να παρευρεθώ σε ολόκληρο το φεστιβάλ με εξαίρεση δυο συγκροτήματα (Manowar και Alice In Chains) που απλά παρακολούθησα ως θεατής μιας και απαγόρεψαν στους τοπικούς φωτογράφους να βρεθούν στο photo pit.
Η τελευταία ημέρα του φεστιβάλ θα κλείσει με τους Disturbed που επισκέπτονται την Ελλάδα για πρώτη φορά, παρέα με τους αγαπημένους μου από τα παιδικά μου χρόνια Anthrax.
Παράλληλα με τα παραπάνω, θα ολοκληρωθεί η παρουσίαση του project Seven To The Seventh, για το οποίο μίλησα προηγουμένως, στα πλαίσια του Summer Nostos Festival 2019. Φωτογραφίσεις σε όλη τη διάρκεια της ημέρας και νύχτας μέσα σε εφτά ημέρες. Λίγες ημέρες αργότερα, θα φωτογραφίσω το live performance De-Code:/MNEMONIC in Motion στα πλαίσια ενός διεθνούς συνεδρίου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Η συναυλιακή χρονιά θα κλείσει για μένα με το Dream Fest και τους Dream Theater, ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα, που αν και τα τελευταία χρόνια έχω απομακρυνθεί, σε αυτό το live θυμήθηκα όλους τους λόγους που τους αγαπώ. Μια πολύ γεμάτη ημέρα για τους φίλους της progressive και κιθαριστικής μουσικής με τους Dream Theater, Animals As Leaders, Minus One και Jason Richardson. Αυτός που έλειψε, και αναφέρθηκε στην αρχή αυτής ανασκόπησης δεν ήταν άλλος από τον Mike Portnoy.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους εμπιστεύτηκαν την ματιά μου για το όραμά τους και όλους όσους με βοήθησαν στο να καλύψω όλα αυτά τα events.
Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι σε όλους και τα λέμε από Σεπτέμβρη!